Pierwotny mniejszy romański kościół miał półkolistą wystającą apsydę i wewnętrzne ściany wzmocnione, aby mogły zostać powiększone w okresie przejściowym od późnego średniowiecza do wczesnej epoki nowożytnej, a także zbudowano nową prostokątną świątynię ze sklepionym sklepieniem kolebkowym. Po atakach osmańskich i weneckich kościół został odbudowany na początku XVIII wieku, ale został opuszczony pod koniec tego samego wieku.