Serbowie ze Splitu otrzymali parafię prawosławną w kwietniu 1922 r. Gmina prawosławna została założona i ponownie otrzymali ziemię, na której mogli zbudować kościół, znajdujący się na Drodze Królowej Marii. Ziemia na Drodze Królowej Marii nie odpowiadała Serbom. W zamian otrzymali nową ziemię. W 1925 r. Zastąpiła miejsce na Obrov 50 000 areału SOC w drodze ze Starego Miejsca do obecnego Wydziału Katolicko-Teologicznego, praktycznie całego kompleksu dawnego klasztoru Mariackiego lub koszar. Do 1933 r. Liczba prawosławnych w Splicie wzrosła w wyniku imigracji do 2000 r., Z tych 3 prawosławnych rodzin w 1890 r. W 1933 r. Serbski kościół prawosławny otrzymał zgromadzenie, które chciało wznieść monumentalnie duży kościół św. Sawy, który był wzniesiony na miejscu zburzonego klasztoru katolickiego i okolicznych budynków. Projekty zostały dostarczone przez architekta Alexandra Deroko (adiunkt w Belgradzkim Wydziale Technicznym). We wrześniu 1935 r. Zburzono stary kościół katolicki i część budynku klasztornego. Następnie znaleźli fragment pilastra z krzyżem i napisem, a także część szczytu partycji ołtarzowej z napisem na którym św. Benedykt. Jedno z pierwszych odkryć znajduje się w Muzeum Archeologicznym w Splicie, a drugie w Muzeum Chorwackich Zabytków Archeologicznych. Kontynuowano prace budowlane i znaleziono więcej fragmentów. W 1937 r. Korepetycje Serbskiego Kościoła Prawosławnego przekazały znaleziska Muzeum Archeologicznemu. Niektóre znalezione elementy pochodzą z XI wieku i starożytnej chorwackiej epoki (ornamenty dziewiarskie), a niektóre pochodzą z czasów rzymskich: starożytne stele, fragmenty sarkofagów, elementy z greckimi i rzymskimi napisami, kaniulowane pilastry, gzymsy, piloniki, romańskie kapitele, kolumny i barokowe ramy. Prace budowlane przy budowie kościoła serbskiego przerwano w 1941 roku. Do tej pory zbudowano ściany i kolumny o wysokości 8 metrów, z planowanych 28 metrów plus dach z kopułą i przez. Pierwotnie planowany styl był nie bizantyjski.