Wczesnochrześcijańska bazylika Najświętszej Marii Panny Formosa jest częścią Zgromadzenia Opactwa Benedyktynów, wzniesionego w drugiej połowie VI wieku. dzięki arcybiskupowi Maksymianowi z Wąwozu, pochodzącego z Istrii.

Trójnawowa bazylika ma dwie kaplice boczne przylegające do świątyni, której południe zachowało się do dziś, a północ została w dużej mierze włączona do sąsiednich budynków mieszkalnych.

Północna ściana bazyliki jest dziś widoczna jako ściana ogrodzeniowa przyległego ogrodu, w którym prawdopodobnie było to Opactwo Benedyktynów.

Po serii przeciwności i poważnych zniszczeniach podczas wojny w Puli z Wenecją w 1243 r. Bazylika była w opłakanym stanie pod koniec XVI wieku. Z opisu P. Kandlera dowiadujemy się, że w 1847 r. Oprócz zachowanych kaplic nadal widoczne są części absydy i ściany obwodowe.