Najprawdopodobniej zbudowany w 1420 r., Jako kolonia benedyktyńskich uchodźców z friulijskiego klasztoru św. Piotra w Rožacu (San Pietro di Rosazzo), cała osada zostanie później nazwana na cześć tego opactwa. Dziś zachowało się bardzo niewiele jego pierwotnego wyglądu: w 1506 opat Szimun zbudował lub przebudował kościół, zgodnie z napisem nad portalem; pod koniec XVIII wieku kościół został gruntownie odnowiony, aw 1930 roku został znacznie rozbudowany. Wśród atrakcji znajduje się replika jednej z relikwii Mestrovića.

Od najdawniejszych czasów, kiedy nadal było odizolowane, opactwo było miejscem, gdzie odbywały się rozprawy sądowe i służyły jako tereny targowe, które w Dzień Świętego Jakuba przyciągały turystów z okolicznych wsi do tańców, sprzedaży i zakupów towarów, i znajdowały się w jego okolica była pierwszym miejscem pochówku zmarłych w Opatiji, podczas gdy w XIX wieku była to także pierwsza szkoła w Opatiji. Budynek przeszedł z rąk do rąk całej serii zakonów, od benedyktynów i augustianów po paulistów i jezuitów. Dziś, oprócz modlitw i mszy, odbywają się tu także koncerty kameralne.