Chorwacki Teatr Narodowy Ivan pl. Zajc w Rijece (chorwacki: Hrvatsko narodno kazalište Ivana pl. Zajca Rijeka), powszechnie zwany HNK Zajc, to teatr, opera i balet położony w Rijece.

W bogatej historii teatr w Rijece kilkakrotnie zmieniał nazwę. Po Municipal (Teatro Comunale), Teatr został przemianowany w 1913 roku na Teatro Verdi. Jednak z uwagi na okoliczności historyczne i polityczne (miasto Rijeka, znane jako Fiume, stało się Wolnym Państwem przed przekazaniem Królestwa Włoch w 1924 r.) Chorwacki język i chorwaccy artyści teatralni nie mieli dostępu do teatru w wszystko do końca 1945 r., kiedy na wzór podobnych stałych krajowych i zagranicznych instytucji teatralnych utworzono stały Teatr Narodowy w Rijece, dramat chorwacki, dramat włoski oraz opera i balet. 20 października 1946 r., Po przejściu do Jugosławii, po raz pierwszy na scenie wystąpił w języku chorwackim. Była to Dubravka Ivana Gundulića, wyreżyserowana przez dr Matko Fotezę z Marią Crnobori w roli Dubravki. Wkrótce potem odbyło się prawykonanie opery i baletu Nikoli Subic Zrinjski w reżyserii Borca Papandopulo oraz tytułowej roli Milana Pichlera. Pierwszą sztuką włoskiego dramatu była Il burbero benefico Goldoniego. W 1953 roku teatr zyskał nową nazwę po innym kompozytorze, ale tym razem największym Chorwatem i rodakiem Rijeki, Iwanem Zajcem.

Od 1991 roku teatr otrzymał status teatru narodowego, aw 1994 roku jego obecna nazwa, Chorwacki Teatr Narodowy Ivan pl. Zajc Od historycznego 1946 r. Do dziś, z czterema oddziałami artystycznymi (dramat chorwacki, dramat włoski, opera symfoniczna i balet) i ponad 50 lat nieprzerwanej działalności, dzięki wysokiej jakości występowi HNK w Rijece udało się wyznaczyć wysokie kryteria teatralne i artystyczne i zajął należne miejsce w jednym z wiodących kin w Chorwacji. Jednocześnie jego dzisiejszy repertuar obejmuje występy dramatu, opery i klasyki baletowej, a także dzieła chorwackiego dziedzictwa dramatycznego i operowego, a także pierwsze wykonania dzieł narodowych, zwłaszcza współczesnych.

Wszystkie główne chorwackie teatry zostały zbudowane w drugiej połowie XIX wieku, w tym w Rijece - za Osijek (1865), a przed Splitem (1893) i Zagrzebiem (1895).