Kościół św. Dominika lub Kościół św. Katarzyny Aleksandryjskiej. Wśród ludzi ten kościół jest błędnie nazywany kościołem św. Dominika, ponieważ kościół został założony przez dominikanów, którzy nadal mają swój własny klasztor obok samego kościoła. Tuż obok wschodnich drzwi Pałacu Dioklecjana w starożytności istniał kościół poświęcony męczennikowi św. Katarzynie Aleksandryjskiej. W 1245 r. Dominikanie zbudowali z nim klasztor. Podczas licznych zmian kościół był przebudowywany i dekorowany, aw 1448 r. Był również zarządzany przez Andriję Aleši. Ze względu na niebezpieczeństwo Turków klasztor został całkowicie zburzony przez władze weneckie. W XVII wieku stary kościół zastąpiono nowym, barokowym, który został rozbudowany i przebudowany pod koniec XIX wieku. Klasztor został radykalnie odnowiony w 2009 r. W 1870 r. Wokół klasztoru, w miejscu wcześniejszego ogrodu arcybiskupiego, rozwinął się rynek Pazar lub Split. Kościół ma cenny inwentarz artystyczny. W swojej woli Marko Marulić opuszcza bibliotekę klasztoru dominikanów w Splicie z kilkoma tomami, w tym dzieła św. Hieronima, wszystkie inkunabuły i szynszyny oznaczone łacińskim napisem: Marcus Marul, który opuścił rok Pański w 1524 r. ” Po śmierci poety dominikanie zakupili słynną książkę „Ortografia” autorstwa humanisty Iwana Tortella z jego dziedzictwa.