W całej swojej długiej historii kościół był wielokrotnie remontowany i przebudowywany, co widać po architekturze i stylach konstrukcyjnych. W baroku został rozbudowany i rozbudowany, wyposażony w sztukaterie i herb rodziny Marco Bellafuse, duży krucyfiks i ołtarz. Najcenniejszym i najświętszym z tego kościoła jest starożytny obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem, tempera na drewnie, dzieło słynnego weneckiego malarza Paolo Veneziano z 1350 r. Na dziedzińcu parafialnym znajduje się studnia z herbem miasta kanonista Matthew Sturari, który w XV wieku naprawił i rozbudował kościół. W kościele znajduje się jego nagrobek z płaskorzeźbą zmarłego. Kościół ma dwa ołtarze oprócz zakrystii. Ołtarz główny został zbudowany w stylu barokowym w 1742 r. Przez Prow. G. Quirini, który oprócz kościoła wzniósł dom dla kapłanów. Nowy kościół parafialny został konsekrowany w 1998 r. Przez arcybiskupa Ivana Prenđę. Kościół ma tylko kamienny ołtarz i drewnianą figurę Wniebowzięcia NMP. Poniżej kościoła znajdują się sale katechetyczne.