Katedra św. Wawrzyńca (chorwacki: Katedrala Sv. Lovre) to rzymskokatolicka trójnawowa bazylika zbudowana w stylu romańsko-gotyckim w Trogir w Chorwacji. Odkąd jego budowa trwała kilka wieków, ilustruje wszystkie style, które odniosły sukces w Dalmacji. Służy teraz jako najbardziej imponujący pomnik w mieście Trogir. Został zbudowany na fundamentach wczesnochrześcijańskiej katedry zniszczonej w XII w. Podczas worka miasta przez Saracenów w 1123 r. Budowę katedry rozpoczęto w 1213 r. I ukończono w XVII wieku. Podobnie jak starszy, jest on również poświęcony św. Wawrzyńcowi (Sveti Lovro), ale jest lepiej znany jako katedra św. Jana (Sveti Ivan) po biskupie Johnie, który zmarł w 1111 r. I wyróżniał się świętym stylem życia w czasie, gdy węgierski król Koloman przejął Dalmację i Chorwację. Większość prac związanych z budową katedry miała miejsce w XIII wieku, w dużej mierze została ukończona w 1251 roku. Oznacza to, że budynek jest głównie w stylu romańskim, podczas gdy sklepienie wewnątrz jest gotyckie, tak jak zostało zbudowane w XV wieku, w manieryzmie style.Work na dzwonnicy rozpoczął się pod koniec XIV wieku, ale nie został ukończony do końca XVI wieku. Pierwsze piętro jest w stylu gotyckim i zostało zbudowane przez mistrzów Stejpan i Matej. Po zburzeniu go przez Wenecjan w 1420 r. Został odbudowany przez Matija Gojkovića.

Drugie piętro jest w stylu gotyckim i prawdopodobnie było dziełem weneckich mistrzów, ponieważ przypomina okna słynnego weneckiego Palazzo Ca d'Oro. Ostatnią kondygnację zbudował Trifun Bokanić (1575–1609). Na szczycie dzwonnicy znajdują się cztery rzeźby, dzieło weneckiego rzeźbiarza Alessandro Vittorii (1525–1608). Pośrodku fasady, w niewielkim okrągłym otworze, znajduje się rzeźbiony herb najpotężniejszego króla, Ludvica z dynastii Andegawenów. Katedra Trogir jest najbardziej archaicznym przykładem budowy wewnętrznych arkad w Dalmacji z ciężkimi wydłużonymi filarami oddzielając dwie nawy gotycko-żebrowane od nawy, sklepiono później także w stylu gotyckim w XV wieku, trzy półkoliste absydy i sklepione wnętrze, nad którym wznosi się dzwonnica. Niestety, tylko jedna z dwóch planowanych wież (południowa) została podniesiona. Sklepienia krzyżowe i wcześniejsze tarasy nad nawami bocznymi mają wpływ apulijski. W XV wieku dodano duży przedsionek, a artystycznie dobrze wykonana gotycka rozeta na zachodniej fasadzie pochodzi z tego samego okresu. Na drugim końcu holu znajduje się gotycka i romańska chrzcielnica, która została dodana do katedry około 1467 r. Przez Andriję Aleši (1430–1504), rzeźbiarza albańskiego pochodzenia i ucznia Juraj Dalmatinac. Gotycka zakrystia została dodana do katedry w XV wieku. Gruba ściana zewnętrzna jest podzielona pilastrami i otwierana łukowato.