Катедралата Св. Лоренс (хрватска: Катедрала Св. Ловре) е римокатоличка тројнобразна базилика изградена во романескно-готски во Трогир, Хрватска. Од нејзината изградба траеше неколку векови, ги илустрира сите стилови кои успеаја еден во друг во Далмација. Сега служи како најистакнат споменик во градот Трогир. Таа била изградена на темелите на ранохристијанската катедрала уништена во 12 век за време на вреќата на градот од страна на Сарацените во 1123 година. Зградата на катедралата започнала во 1213 година и завршила во текот на 17 век. Како и постарата, таа е посветена и на Св. Лоренс (Свети Ловро), но попознат е како Катедралата Свети Јован (Свети Иван) по епископот Јован, кој починал во 1111 година и се издвои за својот светолски начин на живот во време кога унгарскиот крал Коломан ја презел Далмација и Хрватска. Поголемиот дел од работата во изградбата на катедралата се одржала во 13-тиот век, во голема мера завршена во 1251 година. Тоа значи дека зградата е главно во романескнен стил, додека сводот во внатрешноста е готски како што бил изграден во текот на XV век, во Манирски стил. Работата на камбанаријата започнала на крајот на 14 век, но не била завршена до крајот на 16 век. Првиот кат е во готски стил и е изграден од Мастер Стејпан и Матеј. Откако биле урнати од страна на Венецијанците во 1420 година, таа била обновена од Матија Гојковиќ.

Вториот кат е во низок готски стил и веројатно е дело на венецијански господари, бидејќи потсетува на прозорците на познатиот Венецијански дворец Ca d'Oro. Последниот кат го изгради Трифун Боканиќ (1575-1609). На врвот на камбанаријата има четири статуи, дело на венецијанскиот скулптор Алесандро Виторија (1525-1608). Во центарот на фасадата, во малото кружно отварање, се наоѓа врежан грб на најмоќниот крал, династијата Лудвиц од Анѓенев. Катедралата Трогир е најархаичен пример за изградба на внатрешни арки во Далмација со тешки издолжени пирс одвојувајќи ги двете готски ребрести патеки од наосот, засводени подоцна и во готски стил во 15 век, три полукружни апсиди и засводен ентериер над кој се крева Campanile. За жал, само една од двете планирани кули (јужниот дел) беше подигната. Крстот сводови и претходните тераси над падините се од влијание на Апулија. Голем вестибюл беше додаден во 15-тиот век и уметничка добро изработена готска розета на западната фасада е од истиот период. На крајниот дел на влезната сала има готска и романескна крстилница која во 1467 година е додадена во катедралата на Андрија Алеши (1430-1504), скулптор од албанско потекло и ученик на Јурај Далматинац. Готската сокровишница била додадена во катедралата во 15 век. Надворешниот дебел ѕид е поделен со пиластри и прободен со заоблени отвора.