Манастирот и црквата Свети Марко за прв пат се споменати во 1312 година, но денешните остатоци датираат од 16 и 17 век. Доминиканскиот монах Винко Прибојевиќ го одржа својот славен говор „За потеклото и славата на Словените“ во оваа црква. Хрватските семејни гробови од 15-ти до 18-ти век се меѓу урнатините на некогашната зграда со три широки. Црквата служеше и како место за состаноци на „Големата ноќ“ (Велико вијече), општинско собрание на благородништвото. Манастирот бил затворен за време на француската администрација во 1807 година. Апсидата на црквата била претворена во параклис во првата половина на 19 век.